فضای مجازی، همنشینی و رفتارهای پرخطر
زمینه و هدف:
فضای مجازی به افراد با علایق مشترک امکان میدهد یکدیگر را بیابند, تعامل و همنشینی داشته و رفتارهای هرچند ناهنجار و پر خطر را یاد بگیرند و تقویت کنند.
این فضا محدودیت های زمانی, مکانی و نظارتهای اجتماعی حاکم بر رفتارها و همنشینیهای افراد را برداشته و چندان مشخص نیست این تعاملات مجازی تا چه اندازه بر رفتارهای پر خطر جوانان مؤثر است.
این مطالعه با هدف بررسی رابطه همنشینی در فضای مجازی با رفتارهای پرخطر در مجازی و واقعی انجام شده است.
روش شناسی:
این پژوهش از نظر هدف کاربردی میباشد و مطالعه با رویکرد کمی و روش پیمایش انجام شدهاست. نمونه آماری 400 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودهاند که با روش نمونهگیری طبقهای انتخاب و پرسشنامه را تکمیل کردهاند. از روایی پژوهش با شیوه اعتبار صوری و از پایایی مقیاسها با آزمون آلفای کرونباخ اطمینان حاصل شدهاست.
یافتهها:
یافتههای استنباطی نشان داد, بین استفاده از موبایل, اینترنت و در نهایت همنشینی در مجازی با رفتارهای پرخطر در مجازی و واقعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین, تحلیل رگرسیونی چند متغیره نشان داد متغیر همنشینی در فضای مجازی 37 درصد از واریانس رفتارهای پرخطر در مجازی و واقعی را تبیین میکند.
نتیجه گیری:
مجازی نه تنها عرصهای برای یادگیری رفتارهای پرخطر بلکه محیطی برای ظهور و بروز آنهاست. تأثیر همنشینیهای مجازی بر رفتارهای پرخطر(مجازی و واقعی), بیشتر از همنشینیها در فضای واقعی است. یافتههای این پژوهش از یک سو ضرورت بازنگری در نظریه همنشینی افتراقی را با توجه به فضای نوظهور مجازی خاطرنشان میکند و از سوی دیگر ضرورت توجه و نظارت بیشتر خانوادهها و مسئولان انتظامی در پیشگیری از آسیبها و مخاطرات مجازی را گوشزد میکند.
نویسنده
عباسی شوازی محمدتقی | معینی مهدی | پوردیان روح اله
دیدگاهتان را بنویسید